“Lilo & Stitch” in de bioscoop: waarom de film het debat over de remake aanwakkert

De huidskleur van de actrice is te licht, de vrouwenkleding van de alien Pleakley ontbreekt, de film staat te dicht bij het origineel of wijkt te veel af: de live-action-aanpassingen van oude Disney-klassiekers, waarbij de originele tekenfilms weer tot leven worden gebracht met echte acteurs, niet alle fans zijn er enthousiast over. Zelfs met de huidige remake van “Lilo & Stitch”, die net in de bioscoop is verschenen, konden de makers niet iedereen tevreden stellen.

En toch: volgens cijfers uit de sector staat “Lilo & Stitch” al in het eerste weekend na de bioscooprelease op nummer 1 in de Duitse bioscoophitlijsten. Daarnaast bracht de film tijdens Memorial Day Weekend in de VS $ 183 miljoen op en naar schatting $ 158,7 miljoen in het buitenland. Daarmee is het de derde beste live-actionfilm ter wereld. En dat ondanks alle kritiek.

De cast kreeg kritiek – niet voor het eerst in een live-actionfilm: nadat aan het begin van de productie werd aangekondigd dat actrice Sydney Agudong de rol van Lilo's oudere zus Nani op zich zou nemen, beschuldigden sommige fans de filmmakers van 'whitewashing'.

De reden: het personage Nani is een inheemse Hawaïaan in de originele film uit 2002. Hoewel Agudong ook van Hawaïaanse afkomst is, wordt er gezegd dat ze vanwege haar lichtere huidskleur niet erg op het inheemse tekenfilmfiguur lijkt. In de entertainmentindustrie verwijst de term “whitewashing” naar de praktijk waarbij blanke acteurs of actrices worden gecast voor rollen van niet-blanke personages.

Ook een ander personage uit het origineel zorgde voor ophef. In de animatiefilm wordt de alien Pleakley vaak gezien terwijl hij vrouwenkleren draagt, terwijl hij zichzelf vermomt als mens. Sommige fans uiten op sociale media kritiek omdat dit nu ontbreekt in de live-action-remake. Pleakley verkleedt zich niet als mens – behalve in één korte scène – maar wordt vertolkt door acteur Billy Magnussen.

Regisseur Dean Fleischer Camp reageerde op sociale media met een eenvoudig antwoord: er waren testen gedaan om te kijken of CGI-alienen geloofwaardig konden worden afgebeeld met menselijke kleding. Maar het resultaat was niet geschikt voor een live-actionfilm en het budget was niet toereikend, legde hij uit in een interview met " Entertainment Weekly ".

Poster voor de film "Lilo & Stitch". De film verscheen vanaf 22 mei 2025 in de bioscoop.

Bron: -/Disney/dpa

Er lijkt regelmatig kritiek te zijn op dit soort heruitgaven. Maar waarom produceren Disney & Co. nog steeds steeds meer remakes? Voor Jörn Precht, hoogleraar transmediale storytelling, dramaturgie en contentontwikkeling aan de Media Universiteit Stuttgart, is het duidelijk dat Disney hier ook winst mee wil maken: "Natuurlijk is het risico relatief gering en de winstpotentie enorm, want de generatie die de aankoopbeslissingen neemt – de ouders – kent en waardeert de formats al." Daarnaast spelen nostalgische gevoelens en een zekere nieuwsgierigheid naar de nieuwe uitgaven een rol, zegt Precht. Tot nu toe lijkt het plan van Disney te werken met "Lilo & Stitch".

Het avontuur van “Lilo & Stitch” is niet de enige animatiefilmklassieker die binnenkort een live-action remake krijgt. De live-actionbewerking van "How to Train Your Dragon" zal naar verwachting op 12 juni in de bioscoop verschijnen, gevolgd door "Moana" volgend jaar. Deze trend zet zich voort, ondanks de huidige debatten en kritiek.

Ook de nieuwe editie van “Hoe tem je een draak” kreeg vooraf al te maken met negatieve recensies. De beschuldiging van fans: Het personage Astrid is een blonde Vikingvrouw in de originele tekenfilm uit 2010. In de remake wordt ze gespeeld door actrice Nico Parker, die een donkerdere huid en donkerder haar heeft. Regisseur Dean DeBlois legde de casting in een bericht op Instagram als volgt uit: Hij wilde de actrice kiezen die de persoonlijkheid van haar personage het beste zou kunnen vertolken, en dat was Parker.

Naast de winst ziet media-expert Precht nog een andere kans in de live-action-remakes: ze zouden modernere en inclusievere perspectieven kunnen bieden. En ook voor families kan dit een positief effect hebben: “Generaties komen via kunstzinnige materialen met elkaar in gesprek.”

Het is duidelijk dat bij alle live-actionfilms ook de emoties van het publiek een rol spelen. Precht is van mening dat de realistischere vertolkingen met echte acteurs en nieuwe technieken nog meer emoties bij het publiek kunnen oproepen dan het origineel.

Voorbeeld: In de trailer voor de nieuwe versie van “Hoe tem je een draak” vliegt de hoofdpersoon op de rug van de draak. De kijker krijgt het gevoel midden in de actie te zitten, zegt de media-expert: “Nu vlieg je door het landschap en is daar. "Ik geloof dat deze realistische aspecten je nog dieper in het verhaal laten duiken", zegt Precht. Hij is er stellig van overtuigd dat live-action-remakes voorlopig niet van het witte doek zullen verdwijnen. Kritiek ten spijt.